Πάντα το θέαμα του ολόγιομου φεγγαριού έτερπε τις αισθήσεις και τις φαντασίες των ρομαντικών ψυχών… Εμείς, ως σίγουρα ρομαντικές ψυχές, ψάχναμε για το καλύτερο σημείο ώστε να δούμε την Αυγουστιάτικη πανσέληνο! Πέσανε πολλές προτάσεις στο τραπέζι… αλλά νίκησε τελικά αυτή που τη συνδυάζει με μια απογευματινή βαρκάδα!
Η Πανσέληνος του Αυγούστου εντυπωσιάζει κάθε καρδιά τα ζεστά καλοκαίρια! Είναι μεγάλη, καθαρή και απαστράπτουσα! Έχει όμως και ένα ακόμα χαρακτηριστικό… όταν ο ήλιος έχει χαθεί και το φως του αργοσβήνει, η σελήνη ξεμυτίζει από την απέναντι μεριά του ορίζοντα φέγγοντας και πάλι τον πορφυρό ουρανό. Για την ακρίβεια, η δύση του ηλίου με την ανατολή της σελήνης διαφέρουν λιγότερο από ώρα, προσφέροντας σε μόλις 45′ την ταυτόχρονη απόλαυση πανσελήνου και golden hour! Το μόνο που είχε να κάνει κανείς, είναι να βρει ένα μέρος που να βλέπει και τις δύο μεριές του ορίζοντα… και αυτό το μέρος δεν είναι άλλο από τη θάλασσα…
@brizo_daily_cruises Magic Sunsets #athensgreece #artemida #loutsa #vravrona #sail #portoraftigreece #portorafti #athens #summer #greeksummer #vacations #summervibes #chamolia ♬ Mediterraneo – Cafe De Anatolia
Είχαμε πάρει απόφαση να μη χάσουμε αυτό το θαύμα της φύσης! Εφοδιασθήκαμε με αρκετά ποτά και πάγο για να φτιάξουμε τις onboard κοκτειλιές μας και ξεκινήσαμε από το Πόρτο Ράφτη παρέα με τα απογευματινά μας καφεδάκια! Η κίνηση στο λιμάνι ήταν μεγάλη, μα επιδέξια περάσαμε ανάμεσα από τα αγκυροβολημένα βαρκάκια που χόρευαν στο Ρυθμό του κύματος. Πλεύσαμε ανοιχτά από το νησί του Ράφτη, όπου τα ερείπια του ψηλού του κολοσσού χαιρετίζουν τα σκάφη που μπαινοβγαίνουν στο κόλπο. Απέναντι, η Ερωτοσπηλιά ήταν γεμάτη με κόσμο που λαχταρούσε λίγη δροσιά… τους ζηλέψαμε…! Πήγαμε στο μαγευτικό Φιόρδ του Όρμου Αράχνες και κάναμε μια γρήγορη αναζωογονητική βουτιά. Ο χρόνος, ήταν το στοίχημα μας για να προλάβουμε το ουράνιο φαινόμενο! Κόψαμε γοργά δρόμο μέσα από το Blue Lagoon της Χαμολιάς, που, την ώρα εκείνη και όπως έπεφτε το πορτοκαλί φως του ήλιου, έμοιαζε μάλλον περισσότερο με “Fire Lagoon”…! Βγήκαμε στα ανοιχτά και περιπλέαμε πλέον Βραυρώνα και Αρτέμιδα σε μεγάλη απόσταση. Οι λόφοι και τα βουνά της περιοχής Φαινόντουσαν τώρα χαμηλωμένα και ταπεινά, αφήνοντας μας ελεύθερη την οπτική στον ορίζοντα του Αττικού πεδίου. Το σκάφος μας, έσκιζε υπομονετικά τη γαλήνια θάλασσα και η πλώρη μας σκόρπιζε τις σταγόνες νερού σαν λαμπερά διαμαντάκια…!
Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στο τέλος της Λούτσας, στο μικρό νησάκι του Αγίου Νικολάου. Το ναΰδριο που υπάρχει πάνω του δίνει μια ξεχωριστή ταυτότητα. Αν η Μύκονος είναι το νησί των ανέμων στις Κυκλάδες, αυτή η βραχονησίδα είναι το αντίστοιχο για την Ανατολική Αττική. Πολλοί ιστιοπλόοι και surfer έρχονται εδώ τακτικά για να παιχνιδίσουν με τον Αίολο και τον Ποσειδώνα. Έτσι και εμείς, μόλις είχαμε φτάσει και κάναμε τον γύρο του, εκμεταλλευτήκαμε αμέσως τις απογευματινές σπιλιάδες και ανοίξαμε τα πανιά μας full canvas! Η φασαριόζα μηχανή σιώπησε, και μαζί με τη σιωπή της αγαλλίασε κάθε ψυχή… Είχαμε μόλις νικήσει τη κούρσα με τη δύση. Ο ήλιος, πύρινος, χανόταν πίσω από τις στεριές, έπεφτε από το βάρος του σιγανά και αθόρυβα πίσω από την Αττική. Το μόνο που διατάρασσε την ησυχία ήταν ο παφλασμός των πανιών μας. Κρατήσαμε από ένα κοκτέιλ ο καθένας μας και η μυρωδιά του δυόσμου ξεχείλισε από το σκάφος. Πηγαίναμε σιγανά προς τα πίσω. Τα πορτοκαλί σύννεφα στα δεξιά μας άρχισαν να σκοτεινιάζουν, όταν στα αριστερά ένα μικρό φως ξεπήδησε από τον ορίζοντα. Η σελήνη άρχιζε να αναδύεται από την άβυσσο και ο ασημής δίσκος της αιωρούνταν ολοένα και ψηλότερα. Ένα κρυστάλλινο μονοπάτι ζωγραφίστηκε στην αρυρτίδιαστη θάλασσα που νόμιζε κανείς ότι μπορούσε να περπατήσει πάνω του έως την Εύβοια… Το φως της μας έλουσε και μια θερινή νύχτα γεμάτη ζωή μόλις ξεκίνησε. Κάπως έτσι, στη μέση του πουθενά, χαθήκαμε με τη σειρά μας σαν σκιά πίσω από τον ορίζοντα, κάπου μεταξύ λυκόφωτος και σεληνόφωτος…
@east_attica_cruises